De inkt van het persbericht waarin stond dat Lucas Vandervost zou stoppen als artistiek leider was nog niet droog of Het Kaaitheater belde. Of Lucas misschien niet toch… wou hij niet nog één keer…
Ja, hij wou. Speciaal voor het Kaaitheater zet hij zijn ezelsoren weer op. In een poëtische montagevoorstelling schetst hij het verhaal van de Weense loopgravensoldaat, die te midden van al het geweld van de Eerste Wereldoorlog in zijn notitieboekje verbazingwekkend vastberaden schrijft: “de wereld is alles wat het geval is” en “over dat wat waarover men niet spreken kan, moet men zwijgen.”
mei 2016

In september 2015 reist de Heimat-ploeg via Denemarken en IJsland naar het noorden van Groenland, om daar op een smeltende ijsvlakte een nieuw gecomponeerd requiem te spelen. Onderweg interviewen zij verschillende experts die elk op hun eigen manier de afgelopen decennia hebben meegewerkt aan het maken van de wereld tot wat hij nu is. Aan allen stellen zij dezelfde vraag: Waarvan nemen we afscheid? Wat raken we kwijt? Aan wie of wat moeten wij ons requiem opdragen?
Met Heimat 2 wordt Heimat een reeks. Een reeks waarin de Heimat-ploeg op zoek gaat naar hun persoonlijke, biologische, ideologische en historische wortels. Om de wereld van vandaag te begrijpen en om grip te krijgen op de wereld van morgen.
maart-april 2016

Op de dag dat de Antwerpse burgemeester militairen de straten in stuurde om te wachten op wat komen ging, speelde deTijd in de Bourla Pereira verklaart. Een simpel en helder verteld verhaal over een gewone journalist aan de rand van de geschiedenis, op de vooravond van de Tweede Wereldoorlog.
"Dit stuk gaat niet over nu" zegt de journalist Pereira tegen de baas van zijn krant.
We hopen het. Maar Pereira verklaart slaagt erin je daar volop aan te doen twijfelen.
Helder en duister, humoristisch en beklemmend; of hoe een boek uit 1994 over het Lissabon van 1938 pijnlijk actueel kan blijven.
december 2015 / januari 2016

Dit is een waar gebeurd verhaal. Althans tot het tegendeel is bewezen. Donald Crowhorst had een droom. Hij droomde ervan om in zijn eentje de wereld rond te zeilen. Hij deed mee aan de Golden Globe Race en na 240 dagen lag hij vooraan.  In juli 1969 zou hij als eerste en enige overgebleven deelnemer van die race Engeland weer bereiken. Hij kwam niet. Een week later werd zijn boot gevonden, een paar mijl van de start- en finishplaats vandaan. In zijn kajuit een logboek dat suggereert dat hij de wateren rond Engeland nooit verlaten had. Dat hij had rondgedobberd in het zicht van de haven, terwijl hij wekelijks berichten naar het thuisfront verstuurde om ze op de hoogte te houden van zijn reis. Zijn fictieve reis?
Thomas Janssens reconstrueert De laatste reis van Donald Crowhurst.
november 2015 / maart-april 2016

“Kurt Vonnegut is dood. Zo gaat het.” Met die woorden begint So it goes, de jongste theatermonoloog van Freek Vielen.  Diezelfde Kurt Vonnegut schreef in 1978 zijn beroemde boek Slachthuis 5 over zijn ervaringen als krijgsgevangene in de Tweede Wereldoorlog.
23 jaar lang had hij geprobeerd over die ervaring, en vooral over het verwoestende bombardement op de Duitse stad Dresden, een boek te schrijven. Hij had daarvoor uiteindelijk aliens nodig en Billy Pilgrim, een stumper die kon tijdreizen. So it goes, sprak die stumper berustend.
Zo berustend, dat het Freek Vielen begon te verontrusten.
Samen met The Ambush Party, een improjazzband, presenteert Vielen dit tekstjuweel dat woorden zoekt voor het onzegbare.
oktober-november 2015 / februari-mei 2016

In het gaat over komen jong en oud samen op een onbestemde plek waar verleden, heden en toekomst elkaar lijken in te halen. Deze coprdouctie met het Paleis wordt een poëtische collagevoorstelling waarin 5 jongens, 5 meisjes, 5 vrouwen en 5 mannen met de nodiige humorvertellen over wat ze denken, dromen en verlangen. Tijd, leeftijd en chronolgie worden helemaal door elkaar gehaald.
april - mei 2015

Juli 1969. Na een non-stop solozeilreis van 240 dagen verdwijnt elk radiocontact met schipper Donald Crowhurst Zijn trimaran wordt dagen later gevonden, onverstoorbaar voortdobberend op de Atlantische oceaan. Aan boord geen spoor van de kapitein. In de afgeleefde kajuit de logboeken waarin Crowhurst zijn odyssee heeft opgetekend. Dit is een waargebeurd verhaal. Maar of de aantekeningen in de logboeken een zelfde waarheid dienen is de vraag. Is Donald Crowhurst acht maanden geleden wel echt vertrokken?
maart 2015

Een verhaal over een man die plots stil blijft staan  op een zebrapad van een drukke stadsstraat. Gevaarlijk lang volgens de passanten, bijzonder kort nochtans in zijn beleving. Eén acteur en één muzikant  vertalen de ontluisterende tijdservaring van die ene man tot één compositie, een polyfonische canto, die stilte vormgeeft en een hoopvol inzicht wil bieden hoe het nu verder moet.
maart - april 2015

1938. Portugal zucht zwaar onder de dictatuur van Salazar.
Pereira, een zwaarlijvig journalist op leeftijd, wil liever zo weinig mogelijk weten van wat er met zijn land gebeurt. Als hoofdredacteur van de cultuurbijlage van de Lisboa is zijn taak helder: het beschrijven van ‘de schone kunsten’. En met ‘schoon’ wordt bedoeld: wat zich niet tegen het regime keert. Pereira is een bange, eenzame man die in deze gevaarlijke tijden liever onzichtbaar wil zijn. Wat brengt hem dan tot die heldendaad die zijn leven overhoop zal halen?
januari - februari 2015

Als een seniele weduwnaar gaan slapen en wakker worden op de dag van je bruiloft. In 1955 een deur binnenstappen en in 1941 door een andere deur naar buiten komen. In 1958 stomdronken met de ogen knipperen en terecht komen in 1945, in een stad in een vreemd land, die na een bombardement veranderd is in een maanlandschap. In een stad waar alleen stilte overblijft na het bloedbad. Alleen de vogels blijven zingen: ‘Poe-tie-wiet!’ Zo gaat het. Zo kan het gaan.
december 2014

Vijf jonge theatermakers woonden een week in een bejaardentehuis. Niet uit liefdadigheid, niet uit nostalgie naar een tijd die ze niet hebben gekend, maar uit nieuwsgierigheid. Na die week beslisten Freek Vielen, Rebekka de Wit, Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis en Harald Austbø, dat ze verder wilden graven. Dieper de grond in en dichter bij huis.
Met een camera trokken ze naar hun eigen heimat, om daar in elf ultieme keukentafelgesprekken hun ouders en grootouders in een keer alles te vragen over wat het leven is en hoe het geleefd dient te worden.
december 2014 - februari 2015

Voor ik weet er te weinig van ging Rebekka de Wit naar vier steden die ooit het centrum van de wereld zijn geweest. Ze bezocht New York, Berlijn, Parijs en Wenen om te kijken of ze nog iets kon terugvinden van het Wenen van 1900, het Berlijn van 1920 of het Parijs van 1950. Een monoloog over een klein iemand in grote steden die zoekt naar de wereld, naar een vuur om zich aan te warmen, of een estafette om aan mee te doen. Iemand die zich de vraag stelt: waar is iedereen?
november - december 2014

Onder begeleiding van Mieke De Groote en Jobst Schnibbe maken de studenten woordkunst hun gedachtenwereld publiek. De eerstejaars duiken in de poëzie van Peter Verhelst (11, 12 en 13 juni). De tweedejaars bewerken de roman De Gewichtlozen van Valeria Luiselli (18, 19 en 20 juni). Op woensdag en donderdag beginnen de voorstellingen om 20 uur, op vrijdag om 13 uur.
juni 2014

De wereld is moe, zijn bewoners uitgezogen.
Vermoeidheid een virus. Liefde het vaccin.
Maar al gauw blijkt die liefde in hetzelfde bedje ziek.
Een voorstelling voor gevoelige mensen met Bien De Moor, Suzanne Grotenhuis, Tanya Zabarylo, Wim Danckaert, Lucas Vandervost, Cootje Veelenturf, Harald Austbø en Michael Vergauwen.
februari - maart 2014

Voor de voorstelling Winterlicht bewerkte de jonge theatermaker Thomas Janssens het gelijknamige boek van Jeroen Brouwers. In Winterlicht probeert een jonge schrijver zijn gedachten te ordenen. Het overlijdensbericht van een oude onbekende schrijver doet hem twijfelen aan zichzelf en stilstaan bij zijn eigen dromen, verlangens, ambities en angsten. Langzaamaan komt de vraag naar boven of ook hij voorbestemd is om na zijn dood definitief vergeten te worden. Thomas Janssens speelt vol overgave de rusteloze schrijver die kost wat kost de middelmatigheid wil overstijgen en dat ene ‘onvergeetbare boek’ wil schrijven.
december 2013 - april 2014

Zes jonge theatermakers woonden een week in een bejaardentehuis. Niet uit liefdadigheid, niet uit nostalgie naar een tijd die ze niet hebben gekend, maar uit nieuwsgierigheid. Na die week beslisten Freek Vielen, Rebekka de Wit, Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis en Harald Austbø, dat ze verder wilden graven. Dieper de grond in en dichter bij huis.
Met een camera trokken ze naar hun eigen heimat, om daar in elf ultieme keukentafelgesprekken hun ouders en grootouders in een keer alles te vragen over wat het leven is en hoe het geleefd dient te worden.
Productie d e t h e a t e r m a k e r in coproductie met DeTijd.
augustus 2013 - mei 2014

Voor ik weet er te weinig van ging Rebekka de Wit naar vier steden die ooit het centrum van de wereld zijn geweest. Ze bezocht New York, Berlijn, Parijs en Wenen om te kijken of ze nog iets kon terugvinden van het Wenen van 1900, het Berlijn van 1920 of het Parijs van 1950. Een monoloog over een klein iemand in grote steden die zoekt naar de wereld, naar een vuur om zich aan te warmen, of een estafette om aan mee te doen. Iemand die zich de vraag stelt: waar is iedereen?
Coproductie deSingel en d e t h e a t e r m a k e r
november 2013 - januari 2014

Laura de Vries werd jaren geleden geraakt door Zuid-Amerikaanse volksmuziek toen ze Mercedes Sosa hoorde zingen. Ze besloot naar Buenos Aires te gaan, op zoek naar de verhalen achter deze muziek.
In Yo no canto por cantar, zingt Laura een selectie van haar lievelingsnummers samen met gitarist Bert Cools. Een persoonlijke zoektocht waarin ze antwoord zoekt op de vraag wat deze volksmuziek nu nog betekent.
oktober 2013

Hoe zou dat zijn - Een man legt alles neer - Een man laat alles liggen - In het midden van het zebrapad - Op een zoveelste dag - Bij het oversteken van de straat - Een man legt alles neer - Een man laat alles liggen - En verandert van koers - Hoe zou dat zijn - Een leven zou uit verschillende huiden moeten bestaan.
Muzikant Bert Dockx en acteur Thomas Janssens vonden elkaar in de productie Veldwerk van DeTijd. Nu zetten ze samen de tanden in een zelfgeschreven en -gecomponeerde voorstelling over een man die ‘er van tussen moet’, die zich afzondert van de wereld om te zoeken naar de juiste woorden of dit althans te proberen.
september 2013 - februari 2014

Een kleine twintig jaar geleden speelde Lucas Vandervost zijn Ondergang van de Titanic. Een speelse voorstelling over hoe alles aan zijn einde komt en hoe onwennig we daarmee omgaan. Theater aan Zee (TAZ) nodigt Lucas Vandervost uit om ‘zijn ondergang’ nog even uit te stellen en zijn memorabele Titanic van 1994 te reconstrueren. In zijn ‘reddingsloep van de herinnering’ roeit de Speler naar zijn haven, het Theater.
Onderweg, tussen toen en nu, vist hij teksten op uit het repertoire van zijn reis.
Een komedie die troost en het hoofd boven water houdt.
augustus 2013